بنگاه مداری[1]، صنف باوری[2] یا کورپوراتیسم (انگلیسی: Corporatism) سازمان یافتن اجتماعی-سیاسی یک جامعه به وسیله گروه‌های ذی نفع عمده یا گروه‌های شرکتی نظیر وابستگی‌های کشاورزی، کسب و کار، قومی، کاری، نظامی، حمایتی یا علمی بر مبنای منافع مشترک است.[3]مبنای نظری آن تفسیر جامعه به عنوان یک بدن ارگانیک است.[4][5] واژه? کورپوراتیسم بر مبنای ریشه? لاتین "corpus" (جمع- "corpora") به معنای بدن است.[5]
شرکت گرایی به مفهوم جامعه جامعه‌شناسی کارکردگرایی ساختاری مرتبط است.[6]
در آغاز به شیوه سازماندهی میان دولت و گروه‌های اجتماعی در نظام‌های فاشیستی و اقتدار طلب به کار می‌رفت.
انواع آن
این ایدئولوژی دو نوع اصلی داشته است: یکی نوع دولتی یا اقتدار طلبانه و دیگری نوع اجتماعی یا لیبرال است. نوع دولتی آن در دولتهای فاشیستی و اقتدارطلب پرتغال و اسپانیا یش از دوران دموکراسی در آن کشورها معمول بود.
نوع اجتماعی کورپوراتیسم که در برخی دموکراسی‌های امروز مثل سوئد و اتریش معمول است، در واقع نوع نمایندگی اصناف و گروه‌های سازمان یافته در سطح دولت است که در کنار نهادهای نمایندگی مرسوم یعنی پارلمان و احزاب جریان دارد.
با گسترش ایدئولوژی نئو لیبرالیسم و تعدیل ساختاری و خصوصی سازی در دهه 1980 کورپوراتیسم اجتماعی تا حدی رو به افول بوده است.
میرمیران
