بومیگرایی فلسفه‌های سیاسی را توصیف می‌کند که به امور بومی اولویت می‌دهند. بومیگرایی به طور کلی حامی تولید و مصرف محصولات بومی، بومی بودن کنترل دولت، و ترویج تاریخ بومی، هویت بومی و فرهنگ بومی است. بومیگرایی می‌تواند در تضاد با منطقه گرایی (سیاست) و دولت مرکزی باشد و متضاد آن را می‌توان در حکومت متمرکز یافت.
تاریخ
بومی‌گرایان معتقدند در سرتاسر تاریخ جهان، بیشتر مؤسسات اقتصادی در مقیاس بومی قرار داشتند تا منطقه‌ای، بین منطقه‌ای و جهانی (تا اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم). تنها امپریالیسم و انقلاب صنعتی بود که مقیاس‌های بومی را کمرنگ کرد. بیشتر حامیان بومیگرایی خود را مدافع جنبه‌های این شیوه زندگی قدیمی تر قرار می‌دهند و لفظ دوباره بومی سازی بدین منظور به کار می‌رود.
با شروع دهه 1980 جنبشی برای خرید محصولات بومی تولید شده نیروی مشهودی در بومیگرایی در ایالات متحده بود. این جنبش که از کشاورزی آلی نشأت می‌گرفت و ظاهراً با رشد نارضایتی از گواهی آلی و شکست مدل اقتصادی کشاورزی صنعتی برای خرده کشاورزان با اقبال مواجه شده است.
میرمیران
