خبرگزاری فارس: اصفهان نخستین شهری بود که در دوران ستم شاهی در آن حکومت نظامی برقرار شد و اصفهانی‌ها نخستین مردمانی بودند که برای نخستین بار مجسمه شاه را پایین کشیدند.
به گزارش خبرگزاری فارس از اصفهان، اصفهان نخستین شهری بود که در دوران ستمشاهی در آن حکومت نظامی برقرار شد و اصفهانی‌ها نخستین مردمانی بودند که همزمان با خروج شاه و قبل از مردم پایتخت مجسمه شاه را پائین کشیدند و میدان مجسمه را میدان انقلاب نامیدند. اصفهان در طول تاریخ انقلاب کانون مهم‌ترین اتفاقات سیاسی، اجتماعی بوده و این شهر همواره خط مقدم بسیاری از جریان های مهم فرهنگی و سیاسی، مذهبی است. بافت تاریخی و فرهنگ مذهبی و وجود شهرهای مذهبی همچون کاشان، نجف آباد، خمینی شهر و شهرضا و حضور روحانیون و علما و حوزه‌های علمیه در این شهرها، اصفهان را همواره کانون تحولات بزرگ تاریخی کرده است. اصفهان همچنان که در شهید و شهادت طلبی مفتخر عنوان نخستین استان شهیدپرور است؛ در بیشتر میدان‌های انقلاب نیز نخستین بوده است. علما و بازاریان اصفهان از نخستین گروه‌هایی بودند که در عاشورای 1341 به حمایت از امام خمینی(ره) برخاستند و اصفهان را کانون آزادی خواهی و استقلال طلبی کردند. اصفهان این افتخار را دارد که در طول دوران مبارزه علیه شاه بلندترین تحصن تاریخ انقلاب را رقم زده است و نخستین نماز جمعه پس از انقلاب را در کشور اقامه کرده است. در سال 1341 گزارش‌های ساواک از اعتراض شدید مردم اصفهان به تصویب نامه انجمن‌های ایالتی و ولایتی اشاره دارد که طی آن آیت الله سید حسن خادمی(رئیس وقت حوزه علمیه اصفهان) و آیت الله احمدی (امام جمعه خمینی شهر) در کنار دیگر علما و مردم دیندار اصفهان و اصناف با حمایت علمای اصفهان در قم و نجف به آن اعتراضی شدید کردند. در محرم سال 42 همزمان با سخنرانی امام در فیضیه و دستگیری ایشان، ساعتی بعد خیابان‌های اصفهان به صحنه نبرد مردم انقلابی و دژخیمان شاه مبدل شد و تا ماه‌ها ارتش نتوانست اصفهان را به حالت عادی در بیاورد. در دوران مبارزه علیه شاه اصفهانی‌ها بارها مدارس و بازار و حوزه علمیه را تعطیل کرده و شهر را به حالت اعتصاب عمومی در آوردند. تکثیر انبوه اکثر اعلامیه‌ها و نوارهای امام در دوران مبارزه در شهر فرهنگی اصفهان انجام می‌گرفت و بازاریان قطب تامین مالی و معلمین انقلابی اصفهان نیز قطب فرهنگی انجام این امر مهم بودند و این اعلامیه و نوارها توسط رابطان مطمئن به اکثر شهرهای کشور فرستاده می‌شد. نقش هواداران اصفهانی در ترور انقلابی حسنعلی منصور عامل چند کودتای ننگین و ساماندهی به گروه‌های معاند طاغوت نظیر، حزب مؤتلفه و کانون‌های دانش‌آموزی و دانشجویی پررنگ بود. حضور چهره‌هایی همچون شهید محمد منتظری و شهید بهشتی حضور قاطع اصفهان در همه صحنه‌ها را به همراه داشت. در سال 56 با شهادت فرزند امام، موج جدیدی از انقلاب از اصفهان آغاز شد و کشور را در بر گرفت، اصفهانی‌ها باز نخستین مردمی بودند که به خیابان آمدند و علیه به شهادت رساندن فرزند امام شعار سردادند. در اسناد ساواک انقلابیون اصفهانی برای رژیم شاه بسیار خطرناک قلمداد شده‌اند و رژیم شاه پس از تهران تمرکز نیروهای ارتش و ساواک را در اصفهان قرار داده بود. در تابستان57 رژیم شاه با مسلح کردن اراذل و اوباش سعی داشت، اصفهان و نجف آباد، کاشان و خمینی شهر را به هرج و مرج کشیده و از وجود انقلابیون خالی کند، اما این حیله با روشنگری روحانیت برملا شد و مردم در برابر آن ایستادند. شاه بر آزار و اذیت زندانیان سیاسی اصفهان و برخی از علمای در بند از جمله آیت الله احمدی افزود و در این زمان بود که امام جمعه وقت اصفهان در خطبه‌های آتشینی در مسجد مصلی شاه را یزید زمان خواند. پس از آن موجی از دستگیری‌ها و تبعیدها در اصفهان آغاز شد و حدود شش ماه ادامه داشت. در 20 مرداد 57 اصفهانی‌ها بار دیگر حماسه‌ای جاودان آفریدند و با ماموران ارتش و ساواک درگیرشدند که طی آن ماموران مردم را به خاک و خون کشیدند و اصفهان سه شهید به نام‌های اصغر نوری، رسول نم نبات و حسین دوازده امامی تقدیم انقلاب کرد. به دنبال این رخداد مردم اصفهان بار دیگر به خیابان‌ها ریختند و این بار حضور ده‌ها هزار اصفهانی در خیابان‌ها شاه را به ذلتی روبرو کرد که ناچار شد برای نخستین بار حکومت نظامی برقرار کند. سرلشگر معدوم رضا ناجی با دستور شاه فرماندار نظامی اصفهان شد، او تانک‌ها و نفربرها را به خیابان‌های اصفهان آورد و با وقاحت مردم را در تلوزیون تهدید به دستگیری و زندان کرد، او میادین و خیابان‌ها را بست و در طول چند ماه بیش از 30 اطلاعیه و اعلامیه حکومت نظامی علیه مردم اصفهان صادر کرد. اما نه اقدامات امثال رضا ناجی و نه حتی سخت‌ترین روزهای دفاع مقدس نتوانست ذره‌ای از ایمان و اعتماد مردم اصفهان به انقلاب بکاهد و هنوز هم اصفهانی‌ها در اکثر میدان‌های انقلاب جزء نخستین‌ها هستند.
