ابوالفتح عبدالرحمن منصور خازنی، دانشمند ایرانی و یونانی تباری بود که در حدود سال های 1115 تا 1121 میلادی برآمد.
وی غلامی یونانی یا رومی بود که خواجه اش علی خازن مروزی سبب شد تا در مرو تحصیلات علمی و فلسفی خوبی داشته باشد.
زیجی تألیف کرد و آن را به‌افتخار سنجر بن ملکشاه بن الب ارسلان، فرمانروای خراسان، که بعداً به پادشاهی رسید، به زیج سنجری، موسوم ساخت.
در 1121-1122 کتاب میزان‌الحکمه را تالیف نمود که از مهمترین کتاب های قرون وسطی در زمینه مکانیک، تعادل مایعات و فیزیک است. این کتاب شامل جدول وزن های مخصوص چندین مایع و جامد و تاریخ مربوط به این موضوع است.
او در زمینه های متنوعی مطالعه داشت از جمله: نظریه گرانش(نیروی جهانی که به سوی مرکز عالم، یعنی مرکز زمین، هدایت می شود)، وزن هوا، اثر مویینگی، استفاده از آبسنج برای اندازه گیری چگالی و تخمین دمای مایعات، نظریه اهرم، استفاده از ترازو برای ترازسازی و برای اندازه گیری زمان
