نقاشی
تابلو درخت سهراب سپهری
وی در نقاشی از دستاوردهای زیبایی شناختی شرق و غرب بهره مند گشته بود که این تاثیرها در آثارش جلوه گر بودند. در آثار نقاشی اش رویکرد نوین و متفاوتی داشت به طوریکه فرم‌های هندسی نخودی و خاکستری رنگش با تمامی نقاشان فیگوراتیو همزمانش متفاوت بود. او در نقاشی به شیوه‌ای موجز، نیمه انتزاعی دست یافت که برای بیان مکاشفه‌های شاعرانه اش در طبیعت کویری کارگشا بود. سپهری بیشتر نمایشگاه‌های داخلی آثار نقاشی اش را در «گالری سیحون» برگزار می‌کرد و عادت نداشت که برای روز معرفی در نمایشگاه شرکت کند.[12]
امضای وی بر روی نقاشی‌هایش به خط «نستعلیق» بوده که به نظر مرتضی ممیز جلوه از روحیه فروتنانه و ایرانی اش دارد.[13] از آثار او می‌توان به «طبیعت بیجان» 1336، «شقایقها، جویبار و تنه درخت» 1339، «علفها و تنه درخت» 1341، «ترکیب بندی با نوارهای رنگی» 1349، «ترکیب بندی با مربعها» 1351 و «منظره کویری» 1357 اشاره کرد.[14] برخی از آثار وی در نزد مجموعه داران و دوستان سپهری قرار دارد و پروانه سپهری خواهر سهراب، آثاری از وی را که در اختیار داشت به موزه کرمان اهدا نمود.[15]
درگذشت
آرامگاه سهراب سپهری. در اسفند 1387، سنگ سیاهرنگی بر روی این سنگ نصب‌شد.
سهراب سپهری در سال 1358 به بیماری سرطان خون مبتلا شد و به همین سبب در همان سال برای درمان به انگلستان رفت، اما بیماری بسیار پیشرفت کرده بود و وی ناکام از درمان به تهران بازگشت. او سرانجام در غروب 1 اردیبهشت سال 1359 در بیمارستان پارس تهران به علت ابتلا به بیماری سرطان خون درگذشت. صحن امامزاده سلطان‌علی‌بن محمد باقر روستای مشهد اردهال واقع در اطراف کاشان میزبان ابدی سهراب گردید.
در ابتدا یک کاشی فیروزه‌ای در محل دفن سهراب سپهری نصب‌شد، و سپس با حضور خانواده وی سنگ سفید رنگی جایگزین آن گردید که بر روی آن قسمتی از شعر «واحه‌ای در لحظه» از کتاب حجم سبز با خطاطی رضا مافی حکاکی شده‌بود:[16]
به سراغ من اگر می‌آیید
نرم و آهسته بیایید
مبادا که ترک بردارد
چینی نازک تنهایی من
این سنگ در مهر 1384 با بی‌دقتی کارگران و به علت سقوط مصالح ساختمانی بر روی آن شکست و با سنگ سفیدرنگ دیگری که سعی شده‌بود با سنگ قبلی شباهت داشته‌باشد تعویض شد.[16][17]
در 29 اسفند 1387، سنگ بزرگتر سیاهرنگی بر روی سنگ سفید نصب گردید.[18]
نکوداشت
در روز 15 مهر 1387 به مناسبت هشتادمین سال‌روز تولد سهراب سپهری، با اهدای 80 شاخه? گل، مراسمی بر سر مزار وی برگزار شد. سپس این مراسم در مجموعه? فرهنگیـاقامتی خانه? احسان، از اماکن تاریخی کاشان، ادامه یافت. در این مراسم چهره‌های برجسته? فرهنگی و هنری همانند: احمد سمیعی گیلانی، شهرام ناظری، علی دهباشی و امین‌الله رشیدی حضور داشتند.[19]
سفرهای خارج از کشور
- سفر به ایتالیا (وی از پاریس به ایتالیا می‌رود)؛
- سفر به ژاپن (توکیو در مرداد 1339) برای آموختن فنون حکاکی روی چوب که موفق به بازدید از شهرها و مراکز هنری ژاپن نیز می‌شود؛
- سفر به هندوستان (1340)؛
- سفر مجدد به هندوستان (1342، بازدید از بمبئی، بنارس، دهلی، اگره، غارهای آجانتا، کشمیر)؛
- سفر به پاکستان (1342، تماشای لاهور و پیشاور)؛
- سفر به افغانستان (1342، اقامت در کابل)؛
- سفر به اروپا (1344، مونیخ و لندن)؛
- سفر به اروپا (1345، فرانسه، اسپانیا، هلند، ایتالیا، اتریش)؛
- سفر به آمریکا و اقامت در لانگ آیلند (1349 و شرکت در یک نمایشگاه گروهی و سپس سفر به نیویورک)؛
- سفر به پاریس و اقامت در «کوی بین المللی هنرها» (1352)؛
- سفر به یونان و مصر (1353)؛
- سفر به بریتانیا برای درمان بیماری اش سرطان خون (دی 1358).
نمایشگاه‌های نقاشی
از جمله نمایشگاه‌های نقاشی که سهراب سپهری در آن‌ها حضور داشت، یا نمایشگاه انفرادی وی بودند، می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:[20]
- اولین دوسالانه? تهران (فروردین 1337)؛
- دوسالانه? ونیز (خرداد 1337)؛
- دو سالانه? دوم تهران (فروردین 1339، برنده? جایزه? اول هنرهای زیبا)؛
- نمایشگاه انفرادی در تالار عباسی تهران (اردیبهشت 1340)؛
- نمایشگاه انفرادی در تالار فرهنگ تهران (خرداد 1341، دی 1341)؛
- نمایشگاه گروهی در نگارخانه گیل گمش (تهران، 1342)؛
- نمایشگاه انفرادی در استودیو فیلم گلستان (تهران، تیر 1342)؛
- دوسالانه? سان پاولو (برزیل، 1342)؛
- نمایشگاه گروهی هنرهای معاصر ایران (موزه بندر لوهار، فرانسه، 1342)؛
- نمایشگاه گروهی در نگارخانه نیالا (تهران، 1342)؛
- نمایشگاه انفرادی در نگارخانه صبا (تهران، 1342)؛
- نمایشگاه گروهی در نگارخانه بورگز (تهران، 1344)؛
- نمایشگاه انفرادی در نگارخانه بورگز (تهران، 1344)؛
- نمایشگاه انفرادی در نگارخانه سیحون (تهران، بهمن 1346)؛
- نمایشگاه گروهی در نگارخانه مس تهران (1347)؛
- نمایشگاه جشنواره? روایان (فرانسه، 1347)؛
- نمایشگاه هنر معاصر ایران در باغ موسسه گوته (تهران، خرداد 1347)؛
- نمایشگاه دانشگاه شیراز (شهریور 1347)؛
- جشنواره? بین المللی نقاشی در فرانسه (اخذ امتیاز مخصوص، 1348)؛
- نمایشگاه گروهی در بریج همپتن آمریکا (1349)؛
- نمایشگاه انفرادی در نگارخانه بنسن نیویورک (1350)؛
- نمایشگاهانفرادی در نگارخانه لیتو (تهران، 1350)؛
- نمایشگاه انفرادی در نگارخانه سیروس (پاریس، 1351)؛
- نمایشگاه انفرادی در نگارخانه سیحون تهران (1351)؛
- اولین نمایشگاه هنری بین المللی تهران (دی 1353)؛
- نمایشگاه انفرادی در نگارخانه سیحون تهران (1354)؛
- نمایشگاه هنر معاصر ایران در «بازار هنر» (بال، سوییس، خرداد 1355)؛
- نمایشگاه انفرادی در نگارخانه سیحون تهران (1357).
- سید مهدی میرمیران
